هرچند ورود گردشگران و برسرزبان افتادن يك روستا تا حد زيادي در دگرگون شدن چهره آن نقش دارد، اما اينطور هم نيست كه تغيير چهره روستا، در همه جنبه‌ها اتفاق بيافتد. تماشاي بافت يك روستا، آب و هوا، طبيعت و مردمي كه در مقابل نفوذ زندگي شهري مقاومت كرده‌اند، مي‌تواند انگيزه سفر براي مايي باشد كه دلمان مي‌خواهد از شهرها بيرون برويم و قدم در روستاها بگذاريم.
روستاهاي توريستي ايران يكي دوتا نيستند، اما همانطور كه از عنوان برمي‌آيد، به معرفي آن دسته از روستاهايي پرداخته‌ايم كه معروف‌ترند و هرساله گردشگران زيادي به آنها سفر مي‌كنند.
اورامان
از جاده‌‌هاي كوهستاني مريوان مي‌گذريم و ۷۵ كيلومتر كه برويم، در جايي نزديك سروآباد به روستاي اورامان مي‌رسيم. به اورامان، روستاي هزارماسوله ايران مي‌گويند، چون خانه‌هايش مثل ماسوله پلكاني‌ست. چند صد سال است كه اورامان با خانه‌هايش در دل كوه‌هاي اين منطقه جا خوش كرده و هنوز فرهنگ روستا تمام و كمال پابرجاست. هرسال در نيمه ارديبهشت و نيمه بهمن، مراسم پيرشاليار در روستا برپا مي‌شود و خيلي‌ها به عشق ديدن مراسم به اورامان مي‌آيند.
مسير دسترسي: براي رسيدن به اورامانات از تهران وارد اتوبان ساوه به همدان مي‌شويم و با گذشتن از همدان به سنندج مي‌رسيم. در سنندج مسير را به سمت مريوان ادامه مي‌دهيم. بعد از ۱۵ كيلومتر، بايد خروجي نودشه و پاوه را داخل برويم. بعد از حدود ۳۵ كيلومتر، خروجي جاده اورامان را مي‌بينيم و ۱۰ كيلومتر ديگر كه جلو برويم، به روستا مي‌رسيم.
هجيج
يكي از اصلي‌ترين جاهاي توليد گيوه، روستاي هجيج از توابع بخش نوسود شهرستان پاوه در كرمانشاه است و اينطور معروف است كه اگر يك جفت گيوه مرغوب هجيجي بخريم، كفش‌هايمان ديگر لنگه به لنگه نمي‌شوند چون گيوه لنگه راست و چپ ندارد و در اينجا قشنگ‌ترين گيوه‌ها بافته و دوخته مي‌شود.
هجيج، يعني دره سرسبز و عميق. خانه‌ها همه از سنگ ساخته شده‌اند و هيچ آجري در ساختشان به كار نرفته.
بقعه سيد عبدالله يا كوسه هجيج كه نسبش به امام موسي كاظم ع مي‌رسد، بيش از ۵ قرن است كه اينجاست، اما جز خريد گيوه و ديدن بقعه بايد كارهاي ديگري هم در هجيج كرد. به ديدن چراگاه‌هاي خوش‌منظره «پياز دول ميشا» و «گاول» و آبشار بل در نزديكي روستا كه آب معدني شفابخش دارد، رفت و از يكي از قديم‌هاي ده پرسيد كه چرا هجيجي‌ها قاب‌هاي در و پنجره همه خانه‌هاي روستا را آبي آسماني مي‌كنند؟
مسير دسترسي: از پاوه تا هجيج ۲۵ كيلومتر راه در يك جاده كوهستاني در پيش داريم. بعد از خروج از پاوه، تابلوهاي راهنما ما را به سمت نودشه راهنمايي مي‌كنند. با ورود به جاده نودشه، تابلوها ما را به هجيج مي‌رسانند. از جاده نودشه تا هجيج ۹ كيلومتر مسير پرپيچ و خم در پيش داريم و از رودخانه سيروان هم مي‌گذريم.
سرآقا سيد
روستاهاي پلكاني ايران تنها به ماسوله و اورامان ختم نمي‌شود، چون هنوز درباره روستاي سرآقا سيد حرف نزده‌ايم.
روستاي سرآقا سيد در ارتفاع ۲۵۰۰ متري، ۶۰۰ سال عمر دارد و هنوز هم انگار در همان زمان مانده. تعدادي از خانه‌ها پنجره ندارند، از مدرسه و درمانگاه خبري نيست و براي رسيدن بايد مشقت راه را به جان خريد. زن‌ها، گليم و جاجيم‌بافي مي‌كنند و مردم اعتقادات عجيب و غريبي دارند، مثل اينكه مي‌گويند چشمه‌هاي روستا شفا مي‌دهد.
مسير دسترسي: براي رسيدن به اين روستا بايد كوهرنگ را به سمت شمال برويم. سفرمان از شهر چلگردم در مركز شهرستان كوهرنگ به سمت غرب شروع مي‌شود. بعد از روستاي سنگي شيخ عليخان، جاده آسفالته تمام مي‌شود. با شروع جاده خاكي پرپيچ‌و‌خم چشممان به غار يخي چما و قله زردكوه مي‌افتد. پس از ۴۰ تا ۵۰ كيلومتر رانندگي، روستاي سر آقا سيد از پشت كوه‌ها خودش را به ما نشان مي‌دهد.
قلعه رودخان
حتي با نگاه كردن به عكس‌هاي قلعه رودخان هم دلمان تازه مي‌شود، چه برسد كه با پاي خودمان برويم و آن همه زيبايي و بوي خاك باران خورده را از نزديك ببينيم و حس كنيم.
اين پايين مي‌توانيم خودمان را به آش و كلوچه فومن مهمان كنيم و بعد از روي پل چوبي رودخانه رد شويم و به سنگفرش‌ها برسيم، جايي كه ما را به پاي پله‌هاي قلعه رودخان، باشكوه‌ترين و مهمترين دژ نظامي گيلان مي‌رساند. به اين قلعه هزارپله هم مي‌گويند، چون پله‌هايش زيادند، آنقدر زياد كه وقتي به آن بالا برسيم، حسابي نفس‌مان بند آمده، پس نياز داريم كه باتوم همراهمان باشد.
مسير دسترسي: بعد از گذشتن از روستاهاي گشت، كرد محله، گشت رودخان، سياه كش، گوراب پس، ملسكام، سعيدآباد (سيد آباد) به روستاي قلعه رودخان مي‌رسيم. در اين منطقه راه را ادامه مي‌دهيم تا بعد از عبور از حيدرآلات به جايي برسيم كه ماشين‌مان را پارك مي‌كنيم. بعد از گذشتن از مغازه‌هاي محلي به پاي كوه مي‌رسيم.
سرولات
اسم روستاي سرولات با رستوران خاورخانم گره خورده، رستوراني كه نزديك به بيست سال است كه در اين منطقه قرار دارد و خيلي‌ها به عشق خوردن غذاهاي محلي، راهي‌اش مي‌شوند. آنهايي كه براي خوردن غذاهاي خاورخانم يا ديگر رستوران‌هاي اين منطقه مي‌آيند، بعد از غذا سري هم به روستاي سرولات مي‌زنند. سرولات، روستايي‌ست كه هم رودخانه دارد و هم جنگل و از بالايش آبي دريا را هم مي‌توان ديد، هرچند پاي بساز بفروش‌ها به اين روستا هم باز شده.
مسير دسترسي: اگر از سمت رامسر وارد چابكسر بشويم، بايد راه را در داخل شهر ادامه بدهيم تا به آخرين ميدان، يعني ميدان سرولات برسيم. از اينجا بايد ميدان را دور زده و به سمت كوه حركت كنيم. بعد از سه كيلومتر به روستا خواهيم رسيد.
روستاي جواهرده
همانطور كه وقتي در جاده چالوسيم، حسابي سر ذوق مي‌آييم و شيشه را پايين مي‌كشيم كه باد بيايد و از ديدن آنهمه درخت كه باهر پيچ نمايان مي‌شود، به وجد مي‌آييم، در جاده جواهرده هم چنين حالي داريم. روستاي جواهرده در ۲۷ كيلومتري رامسر قرار گرفته و به بهشت ييلاقات ايران معروف است.
جز جاده افسونگري كه ما را در بالا به روستا مي‌رساند، پارك جنگلي صفارود و رودخانه‌اش و كافه و رستوران‌هاي طول مسير، اينجا را به يكي از پاتوق‌هاي هميشگي مسافران و مردم محلي تبديل كرده است.
مسير دسترسي: بعد از گذشتن از رامسر و بازارش، سه راهي فلسطين را به سمت جنوب رامسر مي‌رويم تا در جاده جواهرده قرار بگيريم.
روستاي درك
اين روزها سفر به چابهار به اندازه سفر به رشت و بوشهر رونق دارد و يكي از جاهايي كه خيلي‌ها رويايش را در سر دارند، روستاي درك است. جايي مثل فيلم‌هاي تخيلي يا حتي روياها.
روستاي درك تنها جاي ايران است كه در آن كوير و دريا به هم مي‌رسند. تماشاي تپه‌هاي ماسه‌اي چشم‌نواز، ساحل صخره‌اي، شني و مرجاني، كوه و جنگل، گله‌هاي گوسفند و بز و شتر همه در يك جا، چيزهايي‌ست كه در درك منتظرمان است.
مسير دسترسي: درك در ۱۷۰ كيلومتري غرب چابهار و در فاصله ۱۰ كيلومتري از روستاي زرآباد واقع شده است. اين روستا بر سر راه دو بندر مهم جنوب، يعني بندر چابهار و بندرعباس و در مسير ترانزيتي بندر كنارك و بندر جاسك قرار گرفته است.
روستاي كندوان
معمولا كمتر كسي تا شش ماهه دوم سال سمت تبريز و روستاهاي اطرافش به قصد سياحت آفتابي مي‌شود. هوا در بيشتر روزها منفي صفر است و سرما با كسي شوخي ندارد. جز آن مسير ارتباطي بيشتر روستاهاي اين اطراف هم بسته است. اما از بهار تا شهريور سفر به شمال غربي كشور و جاهايي مثل روستاي كندوان رونق دوباره مي‌گيرد.
كندوان با عمر ۷ هزارساله و خانه‌هاي كندويي شكلش در دل كوه سلطان داغي قرار گرفته. خانه‌ها سنگي و كله قندي‌اند و در دل كوه قرار دارند. در كل روستا، گوشت مرغوبي دست مشتري داده مي‌شود و كسي عسل نخريده آنجا را ترك نمي‌كند.
مسير دسترسي: براي رفتن به روستاي كندوان تبريز بايد خود را به شهر اسكو از شهرهاي استان آذربايجان شرقي برسانيد. مسير جاده را از سمت اسكو به جنوب اين شهر شروع كنيد و راه خيابان چايكنار را در پيش بگيريد. از شهر اسفنجان كه گذشتيد به يك دوراهي در ۷ كيلومتري جاده مي‌رسيد. راهي كه در سمت چپ قرار دا، به روستاي كندوان مي‌رساندتان. در اسكو ميني‌بوس‌هايي شما را به كندوان مي‌رسانند.
- سه شنبه ۱۶ دی ۹۹ ۱۳:۳۱
- ۲۱ بازديد
- ۰ نظر