در هر گوشه از كشور زيباي ما جاذبه‌هاي خيره كننده فراواني وجود دارد. در اين ميان روستاهايي وجود دارند كه ويژگي‌هاي خاص هر كدام باعث شده كه در نوع خود كم نظير و حتي گاهي عجيب باشند.
روستاهاي خاص در ايران كم نيستند. در اين مقاله همراه ما باشيد تا سفري به برخي از اين روستاهاي كم نظير داشته باشيم.
«ماخونيك»؛ سرزمين لي لي پوت‌ها
ماخونيك روستايي از توابع شهرستان سربيشه در استان خراسان جنوبي است. فاصله اين روستا از مركز استان يعني شهر بيرجند در حدود ۱۳۰ كيلومتر است. ماخونيك در طول تاريخ ويژگي‌هاي جالبي در خود داشته كه باعث شده تا نام آن را در فهرست عجيب ترين روستاهاي ايران وارد كنيم.
به‌طور كلي قد مردم بومي ماخونيك كوتاه بوده و حتي به زحمت از ۱/۴۰ سانتي‌متر تجاوز مي‌كرده است، به همين دليل به اين روستا لقب « سرزمين لي لي پوت‌ها » داده‌اند. هر چند در ساليان اخير قد مردم روستا متعادل‌تر شده است.
مردم ماخونيك تا حدود نيم قرن پيش، چاي نمي نوشيدند، سيگار نمي‌كشيدند و اصلا گوشت هم نمي‌خورده و شكار هم نمي‌كردند. آن‌ها حتي تلويزيون را همچون شيطان مي‌دانستند.
خانه‌هاي روستايي در ماخونيك در دامنه تپه‌ها و به‌صورت فشرده و در گودي زمين ساخته شده‌اند و كف خانه‌ها هم حدود يك متري از سطح زمين پايين‌تر است.
« ايستا »، روستايي با مردمان اهل توقف!
يكي از عجيب‌ترين روستاهاي ايران، « ايستا » نام دارد كه روستايي در اطراف طالقان واقع در استان البرز است. فاصله اين روستا با مركز استان يعني شهر كرج حدود ۹۵ كيلومتر است. اين روستا بدون هيچ شكي مي‌تواند در فهرست عجيب‌ترين روستاهاي ايران جاي گيرد.
در اين روستاي مرموز، مردم به اصطلاح در زمان قديم متوقف شده‌اند! هيچ اثري از خودرو نيست. هيچ اثري از مراسم عروسي و عزا و جشن تولد نيست. آن‌ها حتي شناسنامه هم ندارند و خدمات دولتي دريافت نمي‌كنند. خيلي از فعاليت‌هاي مدرن و امروزي را به جهت تشابه با زندگي كفار درست نمي‌دانند. در اين روستا خبري از برق و گاز هم نيست.
نكته عجيب ديگر در مورد آن‌ها اين است كه بانوان را به روستاي خود راه نمي‌دهند!
« دركش »، داروخانه سرسبز و طبيعي
روستاي « دركش » در فاصله ۳۰ كيلومتري جنوب غربي شهر آشخانه در استان خراسان شمالي واقع شده است. اين روستا داراي طبيعت جنگلي و كوهستاني و چشمه‌هاي بسيار است، در ميان دره‌اي واقع شده است و رودخانه دركش نيز از ميان آن عبور مي‌كند. همچنين در جنوب به كوه «آلاداغ» محدود مي‌شود. تنها جنگل بلوط منطقه شرق كشور نيز در اين روستاي زيبا قرار دارد. اين روستا يكي از زيستگاه‌هاي «مرال» (گوزن قرمز) هم هست. موقعيت ييلاقي و هواي خنك اين روستا به‌خصوص در فصل تابستان مي‌تواند موجب جذب علاقمندان به طبيعت بكر و زيبا شود.
نكته جالب در مورد اين روستا اين است كه گياه‌شناسان تاكنون بيش از ۳۸۰ گونه گياه دارويي در آن شناسايي كرده‌اند كه حدود ۸۰ نوع آن‌ها بسيار كمياب هستند. پس بيراه نيست اگر به آن لقب داروخانه طبيعي بدهيم!
«زرگر»، روستايي با مردمان اروپايي!
فهرست عجيب ترين روستاهاي ايران بدون ذكر نام روستاي زرگر بسيار ناقص است. اين روستا در حدود ۵۰ كيلومتري شرق شهر قزوين و ۱۰۰ كيلومتري غرب تهران قرار گرفته است.
شهرت اين روستا به اين خاطر است كه زبان مادري مردم آن « رومانو » است، يعني يك زبان اروپايي! آن‌ها به زبان خود زبان «زرگري» هم مي‌گويند. روايت‌ها و بحث‌هاي بسياري در مورد اصليت آن‌ها وجود دارند. عده‌اي مي‌گويند كه آن‌ها معلوم نيست از كجاي جهان وارد ايران شده و در اين محل ساكن شده‌اند. عده‌اي اما اين گروه را اصالتا ايراني مي‌دانند و حتي آن‌ها را جزو سربازان شجاع شاه عباس صفوي در گذشته قلمداد مي‌كنند. برخي هم مي گويند كه در جنگ بين ايران و روم، ۲۰۰ نفر از رومانوها به دست پادشاه ايران اسير شدند و چون اندام‌هاي قوي داشتند، مورد عفو قرار گرفته و در نزديكي شهر قزوين ساكن شده‌اند.
- شنبه ۰۸ آذر ۹۹ ۱۱:۰۰
- ۱۳ بازديد
- ۰ نظر