ده گردي : خور

روستا خور

روستا خور يكي ديگر از مقصدهاي روستاگردي اطراف تهران، روستا خور است كه در شمال غرب تهران و در ارتفاعات البرز مركزي قرار دارد و طبيعتي چشم نواز دارد. اگر ميخواهيد از رطوبت شمال و گرماي تهران فرار كنيد، روستاي خور را توصيه ميكنيم كه شما را به ضيافت دره هاي سرسبز و پيچ درپيچ و باغات زيبا و آبشار خور مي برد. آبشار زيباي خور با ارتفاع ۵۰ متر در مجاورت روستاي خور در استان البرز و در فاصله ۱۷ كيلومتري جاده كرج -چالوس واقع شده است. آبشار از روستاي خور تقريبا ۲ كيلومتر فاصله دارد كه با طي زمان ۳۰ الي ۴۵ دقيقه از ميان درختان زيباي سيب ترش، گوجه سبز، زردآلو و گيلاس و طبيعت زيباي منطقه به پاي آبشار خور خواهيد رسيد.

در خور از دوران گذشته آثار زيادي بر جاي نمانده‌است. در نيم فرسنگي خور (تقريباً ۴ كيلومتر) كوهي معروف به نام پشت قد پا قرار دارد كه بر فراز آن ويرانه‌اي ديده مي‌شود و در نزديكي آن محلي به نام شكم اسب وجود دارد كه عامه اعتقاد دارند كه اسب علي در آنجا خوابيده و اين فرورفتگي را ايجاد كرده‌است. بنا به گفته فره وشي محل گذراندن مردگان زردشتي بوده‌است.

كمي دورتر از پشته قدم پا در كوه‌هاي هُونو (Hunu) يك رگه سفيد از قله كوه تا پايين امتداد دارد كه گويند يكي از مقدسين مشغول ساييدن كشك بوده كه كاسه كشك او فروريخته‌است.

قلعه گبرها: در شرق خور قلعه‌اي به نام قلعه گبرها وجود داشته‌است و بنا به گفته چند تن از كشاوزان سالخورده در حدود هشتاد سال پيش بقاياي آن را تخريب كرده‌اند و از خاك آن براي زمين كشاورزي استفاده كرده‌اند.

گنبد امامزاده سيد داود: شاه عباس در مسافرتي كه از اصفهان به مشهد از خور گذشته و يكي از همراهان خود به نام سيد داود را كه نسبش به موسي كاظم رسيده‌است براي هدايت مردم در آنجا گماشته‌است. فرم قديمي گنبد و غرفه‌هاي اطراف آن نشانگر معماري دوره صفويه است. از نظر فرم همانند گنبدمسجد شيخ لطف‌الله(اصفهان) است. ويژگي مهم اين گنبد آن است كه بدون استفاده از خشت و گل پخته استفاده شده‌است. اين گنبد اكنون در زير گنبد جديدي كه بر روي آن ساخته شده‌است پنهان است.

حوض شاه: آب انباري كه بناي آن را به شاه عباس نسبت مي‌دهند. مصالح بكار رفته در آن قلوه سنگ و ساروج است.

قلعه حاج عبدالغفور: در حال حاضر در خور قلعه‌اي نيست و تنها يك برج نيم استوانه‌اي آن به جاي مانده‌است. حاج عبدالغفور در اواخر دوره زنديه حاكم خور بوده‌است وي براي تأمين آب قلعه قنات غفور آباد را احداث كرد. اهالي خور اين قنات را شورو (Shuru) مي‌گويند. اين قنات در ارديبهشت سال ۱۳۵۸در اثر سيل ويران گشت.

مسجد عرب‌ها: تاريخ بنا معلوم نيست. اكنون جزء آثار ثبت شده شهرستان خور در ميراث فرهنگي است.

مسجدجامع: در قرن سبزدهم هجري در زمان محمدشاه قاجار به دستور نوروز عليخان فريناني حاكم خور بنا شده‌است. اين مسجد در ارديبهشت ۱۳۵۸ در اثر سيل ويران شد و به طرز ديگري ساخته شد. هم‌اكنون نيز ساختمان جديد آن در دست احداث است.

مسجد تارو(Taru): تاري در زبان تركي به معناي خداست، مسجد تارو يا مزگت(Mazgat) تارو يعني مسجد كوچك خدا زيرا چندان وسعتي نداشته. قديمي‌ترين مسجد ايران هم تاريخانه دامغان است. مسجد اصلي داخل حصار خور بوده و بعدها بيرون حصار قسمتي بدان افزوده‌اند و آن را با راهرويي به يكديگر متصل كرده‌اند. اكنون اين مسجد بافت قديمي خود را ندارد.